به کارگیری فرایند تحلیل شبکه ای فازی برای تعیین تکنولوژی مناسب حمل و نقل همگانی شهری (مطالعه موردی: یکی از کریدورهای در حال تصمیم گیری شهر اصفهان)

امروزه در شهرهای بزرگ با توجه به افزایش جمعیت و روند رو¬به¬رشد استفاده از وسایل نقلیه شخصی، سطح خدمت¬دهی شبکه معابر تنزل نموده¬است. به طوری¬که ارزیابی، انتخاب وگسترش سیستم¬های حمل¬و¬نقل عمومی مناسب و موثر در جهت افزایش کیفیت خدمت¬رسانی در حمل¬و¬نقل شهری، بیش از پیش ضرورت می¬یابد. از آنجاکه در تصمیم¬گیری در مورد اولویت ¬بندی گزینه¬های موجود، با معیارهای چندگانه و در تعارض با یکدیگر سر¬و¬کار داریم، استفاده از یک رویکرد تصمیم ¬گیری چند¬معیاره که درآن وابستگی بین معیارها نیز به خوبی لحاظ شود، ابزاری موثر وکارا به شمار می¬رود. از سوی دیگر به دلیل وجود ابهام و عدم قطعیت در مدل¬های تصمیم¬گیری، ارزش فازی جایگزین قضاوت¬های ذهنی کارشناسان می¬شود. در این پژوهش به منظور انتخاب سیستم حمل¬و¬نقل همگانی مناسب در کریدورهای درون¬شهری، از فرآیند تحلیل شبکه¬ای در محیط فازی و بر اساس تصمیم¬گیری گروهی استفاده شده¬است. در این مطالعه 30 عامل موثر بر انتخاب سیستم حمل¬و¬نقل همگانی، در قالب 7 معیار اقتصادی، مالی، فنی، زیست¬محیطی، فرهنگی¬-¬اجتماعی، اهداف استراتژیک و سطح سرویس¬دهی بررسی شده است. با استفاده از نظر 33 نفز کارشناس راه¬و¬ترابری، حمل¬و¬نقل و ترافیک و شهرسازی، سهم معیار¬های فوق به ترتیب 7، 9، 15، 16، 12،24 و 17 درصد به¬دست آمده¬است. در گام بعد به منظور مطالعه موردی در یکی از کریدور¬های در حال تصمیم¬گیری اصفهان، با نمره¬دهی متخصصین امور حمل¬و¬نقل به چهار گزینه اتوبوس معمولی، اتوبوس سریع شهری، قطار سبک شهری و مترو، مطابق با 30 عامل مورد بررسی مترو به عنوان بهترین گزینه برای کریدور مذکور شناخته¬شد.